Ranouncle(-de-Séguier)
Ranunculus seguieri
Ranunculaceae
Noms en français : Renoncule de Séguier, Caraline.
Descripcioun :Lou ranouncle-de-Séguier trachis dins lis esboudèu e li clapas cauquié. Douno de flour blanco e se destrìo dóu ranouncle-de-glacié qu'a ges de péu brun souto li sepalo. Li fueio soun sedouso e souvènt argentado. La planto èi proutejido sus listo roujo, categourìo LC, es à dire soucit minour.
Usanço :Couneissèn pas d'usanço particuliero pèr aquelo planto. Escriéure au site se n'en sabès mai.
Port : Erbo
Taio : 5 à 15 cm
Fueio : coumpausado
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Ranunculus
Famiho : Ranunculaceae
Ordre : Ranunculales
Coulour de la flour :
Blanco
Petalo : 5
Ø (o loungour) flour : 1,2 à 2,5 cm
Flourido : Printèms
- Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 1200 à 2700 m
Aparado : Noun
Mai à juliet
Liò : Esboudèu
- Clapas
Estànci : Subaupen à Aupen
Couroulougi : Ouroufito-Sud-Ouèst-Éuroupenco
Ref. sc. : Ranunculus seguieri Vill., 1779
Mousso-envelado-coumuno
Encalypta vulgaris
Encalyptaceae
Nom en français : Éteignoir commun.
Descripcioun :Aquelo mousso, dóu gènre Encalypta, trachis sus roco cauquiero. Es uno pichoto mousso auto de 0,5 à 2 cm que fai facilamen d'espouroufite. Se recounèis à soun boursoun cubert d'un tapadou que douno d'èr à un amoussadou de bougìo (coume lis àutri Encalypta) e à soun peristome simple.
Usanço :La fueio que s'acabo rapidamen en un benc, l'urno lisco e la sedo roso permeton de la destria dis àutris Encalypta. Fai ges de proupagulo au contro de Encalypta streptocarpa.
Port : Acroucarpo
Taio : 0,5 à 2 cm
Fueio : 2 à 3,5 mm
Tipe bioulougico :
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Encalypta
Famiho : Encalyptaceae
Ordre : Encalyptales
Coulour de la flour :
Petalo : 0,2 à 1 cm
Ø (o loungour) flour : Ges o rudimentàri
Flourido : Printèms
- Febrié à mai Ivèr
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 50 à 1800 m
Aparado : Noun
Jun
Liò : Roco
- Muraio
Estànci : Mesoumediterran à Mountagnard
Couroulougi : Oulartico
Ref. sc. : Encalypta vulgaris Hedw., 1801